Nieuw perspectief

Er waren vanavond twee dingen die mij naar mijn balkon toe lokten. Het weer, dat eindelijk weer eens zacht genoeg is om een voet buiten de deur te wagen, en mysterieus geknal. Het mysterieus geknal bleek, voor een mysterie toch ietwat teleurstellend, koninginnedagvuurwerk, ver weg verstopt achter de Galgenwaard. Het weer was wel prettig, dus ik bleef even staan voor een blik op een mistige halve maan, gevolgd door een turen over mijn geliefde stad. Plotseling bleef mijn blik steken. Er is iets veranderd. Het is geleidelijk gegaan, maar nu is het ineens onomkeerbaar. Een nieuw perspectief.

En de winnaar is…

Of nou ja, zíjn natuurlijk! Er waren immers twee consoles te winnen. En dat is via een eerlijke lootjestrekking gegaan zoals u ziet. Dat past tenslotte wel bij Sinterklaas.

Leuke spullen! Gratis!

Het lijkt wel lente!! Dus is het in huize Quirk tijd voor een lenteschoonmaak. Nou ja. Opruiming dan toch. Voordat ik word opgegeven voor zo’n programma waarin mensen met verzamelwoede onder hun eigen rotzooi vandaan geplukt moeten worden ga ik maar eens wat rotzooi ontzéttend léuke spullen weg doen. En die kan ik natuurlijk naar de stort brengen. Maar hee! Misschien kan ik er zomaar nog iemand blij mee maken! Dus tatadadaaaaa: leuke spullen! Gratis!

In de wolken

Als ik mocht kiezen zou ik een wolk zijn.
De hele dag lekker een beetje zweven, badend in het zonlicht.
Mensen verblijden met een beetje koelte op hete zomerdagen.
Kwetterende vogels de hele dag rond mijn hoofd.
Af en toe eens lekker zeiken.
Als ik boos ben de mensen eens écht op hun donder kunnen geven.
En de hele wereld rond kunnen gaan zonder moe te worden.
Echt, een wolk zijn is hemels!

Breekbaarheid met een barst

Agnes Obel gaat als een trein in Nederland. Toevallig, want ik ga IN een trein. Naar haar toe. De Rabozaal van de Melkweg mag ze platspelen vandaag. Ik geef toe, mijn verwachtingen van deze dame zijn hooggespannen. Ik word erg blij van haar album Philharmonics, en aan de snel volstromende zaal te zien ben ik niet de enige.

Berlin 2011

Of: hoe Quirk in haar mistige stad een poging deed een festival te bezoeken, vrienden ontmoette en de oorlogsjournalist in Friedrichshain uit wilde hangen.

Trein = fijn

Onder de mistige winterzon trekt het landschap langzaam aan me voorbij. Vol kleine heuvels en oude Duitse dorpjes. Buiten lijkt het warm en koud tegelijk. Op weg naar die altijd in beweging zijnde stad lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan.

Ik kijk naar hoe het witte licht speelt met de takken. Op een oud schuurtje staat een boer zijn dak te vegen. De wereld is zo wonderlijk, bezien vanuit een trein.

Ik geniet van al het moois en denk aan mijn Lief. En weet dat hij precies hetzelfde zou zien als ik. En met een brede glimlach rijd ik verder.

Begint het jaar goed!

Sushi!

Denk je lekker aan de sushi te zitten, blijk je godverdomme gewoon bij de Chinees te zitten! Dat dacht ik gisteren toch even toen Novy en Ibendebiben bij onze ober navroegen waar hij eigenlijk vandaan kwam. “Leiden,” was zijn droge antwoord, maar na enig aandringen bleek ie toch wortels in China te hebben, net als de rest van het personeel. Beetje jammer voor hem dat die wortels daar lagen, want wat heb je aan wortels als ze helemaal in China liggen? Maar dat de sushi door Chinezen in plaats van Japanners was bereid deed er verder niet toe, want hij was god-de-lijk. Ibenlijk dus eigenlijk, als je Rudy moet geloven.

Wad een sensatie!

Uit alle macht probeert hij zijn tegenstander van zich weg te drukken. Zijn met moeite vergaarde voedsel schermt hij met zijn lichaam af. Maar ook die ander heeft honger en laat zich niet zomaar afschepen. Terwijl de woeste worsteling voortduurt bespringt zijn broer een nieuwe prooi. Eentje die wel 20 keer groter is dan hij! Met wilde bokkensprongen probeert die zijn aanvaller af te werpen, maar hij knijpt zich stevig vast. De twee krabben hebben duidelijk flinke honger! En terwijl nummer één de zeester eindelijk die mossel weet te ontfutselen knabbelt nummer twee rustig op de vin van de schol op wiens rug hij nog steeds meelift. Arm visje. Dat aquarium is ook veel te klein. Krijgen ze überhaupt wel eten?